jeudi 10 juillet 2008
“ တင့္လြင္ ”ေပ်ာက္သြားနိဳင္ပါသည္
အခ်ိန္ေတြကို ကိုယ္မသံုးတတ္ေတာ့ ..... အခ်ိန္ေတြက ကိုယ့္ကိုျပန္သံုးေနတယ္ .....
အိုမင္း ရင့္ေရာ္ဘို႕အတြက္ေလ ....
ဒါေပမဲ့ ... မင္းေလးကိုကိုယ္မခ်စ္တတ္ေတာ့ (မခ်စ္တာမဟုတ္ဘူးကြယ္ ခ်စ္တတ္တဲ့နည္းပညာခ်ိဳ႕တဲ့တာ)....
မင္းေလးက ဘာလို႕ ကိုယ့္ကိုျပန္မ ခ်စ္တာလဲ .......
မင္းေလးကကိုယ့္ရဲ႕အခ်ိန္ေတြလိုမတုန္႕ျပန္ပါလား .....
တစ္ခါတစ္ခါမွာ ..... သီအိုရီေတြက မွားတာလား ..... ကိုယ္ကေဇာက္ထိုးျဖစ္ေနတာလား ...
တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးခ်တာ .... ကိုယ့္ရဲ႕အတၱေၾကာင့္လား ....
တစ္ခါတစ္ခါမွာ သစၥာတရားက ေျပာင္းျပန္အခ်ိဳးဘက္က ရပ္တည္ေနတယ္ေလ .....
အင္းေလ ကိုယ္က နတၳိပစၥေယာ ကိုမွ နားလည္ခဲ့တဲ့ေကာင္မဟုတ္တာ ...
ဟုတ္တယ္ တစ္ခါတစ္ခါမွာ မရွိတာကပိုေကာင္းတယ္ ပိုလွတယ္ ....
ခံစားလို႕မရတဲ့သစ္တံုးတစ္တံုးရဲ႕ မလုိအပ္တဲ့အပိုင္းေတြကို ထုတ္ျပစ္လိုက္ ရင္....
အလြန္လွပတဲ့ ပန္းပုရုပ္ေလးတစ္ရုပ္ျဖစ္လာနိဳင္တာပဲ ......
မလိုတာေတြက .... တစ္ခါတစ္ခါမွာ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ေတြ ျဖစ္ေစနိဳင္တာပဲေလ ....
အင္းဖယ္ထုတ္ျပစ္ရမွာေတြကလဲ အမ်ားႀကီး ......
ေနာက္ဆုံးေတာ့ တင့္လြင္ ပါလို႕ဆိုစရာ ေတာင္က်န္ပါေတာ့မလား ......
Inscription à :
Publier les commentaires (Atom)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire