jeudi 17 juillet 2008
အထီးက်န္မဆန္ေစခ်င္ပါ
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ရင္းႏွီးခင္မင္မႈအေပၚမွာမူတည္ၿပီး .....
ကိုယ့္ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ဖြင့္ဟႏိုင္တယ္ .... အဲဒီေနရာမွာ ....
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အဆံုးမဲ့ ပြင့္လင္းစြာ ဖြင့္ဟနိဳင္ဘို႕အတြက္ .....
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္လိုလိမ့္မယ္.....
ေခါင္းထဲမွာ မလိုအပ္တာေတြကို ထည့္ထားရင္ ဦးေႏွာက္ဟာ အမိႈက္ပံုးျဖစ္ေနလို႕ ....
ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ လိုခ်င္တယ္ေျပာလိုက္ရင္ လူတိုင္းက ညစ္ညမ္းတဲ့အေတြး နဲ႕ပဲ ...
ေတြးလိုက္ၾကတယ္ .... တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈရဲ႕ အႏွစ္သာရဟာ ....
ေတာ္ေတာ္ေလးက်ယ္၀န္းပါတယ္ ..... ပါတ္၀န္းက်င္မဲ့ေနမယ္ဆိုရင္ အထီးက်န္ဘ၀ ဟာ ...
ဘယ္ေလာက္ညီးေငြ႕စရာေကာင္းမလဲ ...... ပံုမွန္စကားေျပာေနက် လူတစ္ေယာက္ ...
ေတြ႕ရမဲ့အခ်ိန္မွာ မေတြ႕ရဘူးဆိုရင္ေတာင္ ..... စိတ္အဆာမေျပခ်င္ဘူး ...
သူေနမေကာင္းလို႕လား အဆင္မေျပမႈတစ္ခုခုျဖစ္ေနလို႕လား ေပါ့ ......
ေတြ႕ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေတြ႕ဆံုရတဲ့ အရသာကိုေမ့တတ္ၾကတယ္ ...လူဆိုတာဒီလိုပါပဲ....
ေတြ႕တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ အနဲဆံုးမြန္းၾကပ္မႈေတြ ေျပေပ်ာက္ေစခ်င္ပါတယ္....
အဲလိုမဟုတ္ပဲ ေသာကေတြ အမုန္းေတြ မေက်နပ္တာေတြ ထပ္တိုးလာမယ္ဆိုရင္ ....
တစ္ခုခုေတာ့လြဲေနၿပီပဲေျပာရမယ္ .... အဲဒီလိုမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး .....
နားလည္မႈရွိတဲ့လူနဲ႕ေတြ႕ရတာ ေျပာရတာစိတ္ခ်မ္းသာပါတယ္ .....
ခံစားမႈဟာလဲကူးစက္ပါတယ္ ..... ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ....
ကိုယ့္ေၾကာင့္မြန္းၾကပ္ တာေတြ ေျပေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုရင္ ေပ်ာ္ပါတယ္ ....
Inscription à :
Publier les commentaires (Atom)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire