ဘ၀ျပႆနာမ်ား

ဘ၀တစ္ခုကို ကေလး လူႀကီး ေယာကၤ်ား မိန္းမ လူသားအားလံုးအျပင္သတၱ၀ါအားလံုး ပိုင္ဆိုင္ရရွိထားၾကသည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္ ။ ဘ၀ဟုဆိုရာမွာ “ ဘ ” ႏွင့္ “ ၀ ” စာလံုးေလး ႏွစ္ခုေပါင္းစပ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။ သို႕ေသာ္ အဓိပၸါယ္ကား က်ယ္၀န္းလွေပသည္ ။ မည္မွ် က်ယ္၀န္းလွပါသလဲဟုေမးခဲ့ေသာ္ အဆံုးမရွိက်ယ္၀န္းလွပါ၏ ဟုပင္ အေျဖေပးရမည္ျဖစ္ပါသည္ ။ မဟာသမုဒၵရာပင္လယ္ႀကီးသည္ ေခ်က်င္း မွ်ပမာဏရွိေသာ ေနရာမွ တျဖည္းျဖည္း အသူရာနက္ေသာပမာဏ ရွိသကဲ့သို႕ ဘ၀အစမွေလ့လာပါက တျဖည္းျဖည္း ပိုမိုနက္ရိႈင္းေသာ
အဆံုးအစမရွိေသာအျဖစ္ကိုေတြ႕ရွိရေပမည္ ။

မိမိရရွိထားေသာလူ႕ဘ၀ကို ေကာင္းစြာသိရွိ သေဘာေပါက္ရန္အထူးအေရးႀကီးလွေပသည္
.... ဟုယူဆလွ်င္ ဘ၀ျပႆနာကို တင္ျပလိုက္ပါသည္ ။

ျပႆနာအစသူေလးက
တစ္ေန႕တြင္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ေရာက္ရွိလာၿပီး “ဘ၀ဆိုတာကို နားမလည္ေတာ့ဘူးကြာ ”
ဟုလိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ညည္းတြားသံကိုၾကားလိုက္ ရသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ မိမိလည္း တစ္ခ်ိန္က
နားလည္သည္ဟုထင္မွတ္ေနခဲ့ေသာ “ ဘ၀ ” ဆိုတာကို သံုးသက္ဆင္ျခင္မိပါသည္ ။
လူ႕ဘ၀ ၊ ေခြးဘ၀ ၊ ၀က္ဘ၀ ၊ ဟုသာအလြယ္တကူ မွတ္ယူသံုးစြဲခဲ့သည္ ။ လူသည္ ဘ၀မဟုတ္
ေခြး .... ႏွင့္ ဘ၀ တစ္ျခားစီရွိေနသည္မွာထင္ရွားသည္ ။ ထိုမွစၿပီး ဘ၀၏ အဓိပၸါယ္ကို
ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ခဲ့ရပါေတာ့သည္ ။

ထိုေနရာတြင္ မိတ္ေဆြ၏အျဖစ္အပ်က္ေလးကိုတင္ျပလုိပါသည္ ။ ခရိုင္ၿမ္ိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕တြင္
ၿမိဳ႕၏မ်က္ႏွာဖံုးျဖစ္ေသာ အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အတြင္းစည္းတြင္ ထိပ္ဆံုးမွပါ၀င္ေသာ သူတစ္ဦး၏
အိမ္တြင္၀င္ထြက္သြားလာခြင့္ရေနသည္ ။ ၾကက္သေရမဂၤလာ အေပါင္းခေညာင္းလွ်က္ရွိေသာ
အိမ္ႀကီးတြင္ သမီးပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ ..... ေရႊေပၚျမတင္ အေဆာင္အေယာင္ အျပည့္အစံုႏွင့္
ဥစၥေပါ ရုပ္ေခ်ာ ေက်ာင္းဆင္းေက်ာင္းတက္ကို ထိုေခတ္အခါက ကားျဖင့္သြားရသည္မွာလည္း
ရွာမွရွား ..... ထိုအခြင့္အေရးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္ ။

ထိုသမီးပ်ိဳေလး၏ လႈပ္ရွားသြားလာေနထိုင္ ဆက္ဆံၾကေသာ ၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး၏ေျမွာက္စားမႈျဖင့္လည္း ေတာက္ၾကြားလွေပ၏ ။ မိတ္ေဆြသည္ ထိုသမီးပ်ိဳေလး အားၾကည့္ၿပီးထာ၀ရ ပီတိေတြျဖာခဲ့ရသည္ ။ မိမိအေနႏွင့္ ပိုင္ဆိုင္ရယူလိုမႈမွာ ေ၀းစြ ထိုသမီးပ်ိဳႏွင့္ထိုက္တန္သည့္ ေယာကၤ်ားကိုပင္ မေတြ႕မျမင္ခဲ့ပါေပ ။ တစ္ေန႕ေသာအခါတြင္ ထိုသမီးပ်ိဳေလးသည္ ကားေမာင္းသမားႏွင့္ ခိုးရာလိုက္ေျပးသတဲ့ ဆိုေသာ သတင္းကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ ၾကားကမထြားကခါးမနာပဲ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ရင္နာၿပီးဘ၀သံေ၀ ရေစခဲ့ပါတယ္ ။ ေၾသာ္ .... ဘ၀ .... ဘ၀ .......

ကမၻာ႕ပညာရွင္မ်ား၏ ဘ၀ အျမင္
ကမၻာေပၚရွိ ပညာရွိႀကီးမ်ားသည္ ဘ၀ကိုရႈေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးမွ ရႈျမင္သံုးသက္ခဲ့ၾကသည္ ။ Life is up hill journey “ ဘ၀ဆုိတာ ေတာင္တက္ခရီးတစ္ခုလိုပါပဲ ” တဲ့ .... ဟုတ္ပါတယ္ မိမိ၏ဘ၀ေလးကို တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္ ျမင့္သထက္ျမင့္ေအာင္တက္လွမ္းေနရတာပဲ မဟုတ္ပါလား ထိုပညာရွင္၏ ရႈျမင္မႈသေဘာတရားကိုေက်နပ္မိခဲ့ပါသည္ ။ တစ္ဦးကေတာ့ Life is consist strangle “ ဘ၀ဆိုတာရုန္းကန္မႈတစ္ခုပါပဲ ” ဟုရႈျမင္သံုးသပ္ျပန္ပါတယ္ ။ အမိ၀မ္းတြင္းရံုးကန္လႈပ္ရွားၿပီး ထြက္ေျမာက္လာေသာ သတၱ၀ါတစ္ခုသည္ ေလာကႀကီးထဲတြင္ေရာက္ရွိလာၿပီး ဆက္လက္ရုန္းကန္လႈပ္ရွား ရျပန္ပါသည္ ။ နိဳ႕ခ်ိဳေသာက္ရရန္ ငိုရ ။ ပညာေရး တစ္ဆင့္ထက္တစ္ဆင့္တက္ရန္ ရုန္းကန္ရျပန္ပါတယ္ ။ ထိုမွမွတစ္ဆင့္ စီးပြါးေရး ေလာက ဘာသာေရးေလာက စသည္ျဖင့္ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရင္း ဘ၀နိဂံုးတပါတ္ အဆံုးသက္ၾကရျပန္ပါတယ္ ။

ဗုဒၶ ၏ေလာကအျမင္
ဇာတိ ဇရာ ဗ်ာဓိ မရဏ တည္းဟူေသာ သတၱ၀ါတစ္ခု၏ ျဖစ္စဥ္ႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ ကို သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္ရႈျမင္ေတာ္မႈတယ္လို႕ စာေပ ပဋိယတ္အဆိုအမိန္႕ မ်ားအရသိရွိရသည္ ။ သာ၀ကႀကီးမ်ားေသာ္မွ ထိုသႏၱတိအစဥ္ႀကီးကို အနဳမာဏျဖင့္ ေထာက္ဆယံုၾကည္ရသည္ ။ ေရအလွ်င္ မီးအလွ်င္ပမာ ဆက္စပ္ေရႊ႕လွ်ား ေဖါက္ျပန္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနသည့္သေဘာသဘာ၀ကို ဥပါဒ္ ၊ ထီ ၊ ဘင္ ၊ ခဏငယ္သံုးခ်က္ႏွင့္ တကြ ဆက္စပ္ျဖစ္ေနေသာ ေဇာခုႏွစ္ႀကိမ္က်ေရာက္ပံုစာေပတြင္တြင္အတိအက်
ရွိၿပီး သင္ယူခဲ့ၾကရသည္ ။ ထိုသင္ၾကားတတ္ေျမာက္လာေသာအသိသည္ အသိသာ
ျဖစ္ၿပီး ကိုယ္တိုင္မသိနိဳင္သည္ကို သတိမမူနိဳင္ပဲ ငါသိထင္ၿပီး စြဲၿမဲစြာ ယံုၾကည္ၾကသည္ ။
လက္ျဖစ္တစ္တြတ္တြင္ ကုေဋတစ္သိန္း ခ်ဳပ္ေနေသာ အစဥ္ႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ကို
မည္သို႕သိနိဳင္ပါမည္နည္း သာ၀ကအရာမဟုတ္ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ျမတ္၏ အရာသာ
ျဖစ္ေၾကာင္းၾကည္ညိဳပူေဇာ္ျဖစ္သည္ ။

ထိုသာ၀ကတို႕ သိနိဳင္ျမင္ ၀ိပႆနာဥာဏ္၀င္နိဳင္ေသာ သာမညလကၡဏာကိုသာ
ေဟာေတာ္မူခဲ့သည္ ။ တစ္အာရံုတစ္စိတ္ျဖစ္ေသာ ဥဒယ - ၀ယ ကိုပင္ မွိေအာင္
မနည္း အားထုတ္ယူၾကရသည္ ။ သဘာ၀လကၡဏာျဖစ္ေသာ ခဏငယ္ သံုးခ်က္
ႏွင့္တစ္ကြ “ ျဖစ္ ” “တည္” “ပ်က္” ( ဥပါဒ္ ၊ ထီ ၊ ဘင္ ) ကိုျမတ္စြာဘုရား ရွင္၏
ေရႊဥာဏ္ေတာ္အရာသာျဖစ္ေၾကာင္း သာ၀က မသိနိဳင္ မျမင္နိဳင္ေၾကာင္းကို
ေဖၚျပျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ ေမြး - ေသ ကို ဘ၀ ဟု သံုးသက္ေတာ္မူသည္ႏွင့္
ေလာကသမုတိအမ်ားျမင္ ပုခက္ႏွင့္ ေခါင္း ၾကား ကာလတစ္ေလွ်ာက္ တြင္ဘ၀တစ္ခု
ဟုသံုးသက္ နိဳင္၏ ။ သို႕ေသာ္ ထုိပုခက္ႏွင့္ေခါင္းၾကားကာလတြင္ အစိတ္အႀကဲ
အမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြ႕ျမင္ျပန္၏ ။ အခ်ိဳ႕မွာ ေမြးစမွာပင္ ေခါက္ကနဲ အသက္ေပ်ာက္သြားၾက
သလို အခ်ိဳ႕မွာ မူ ႏွစ္ရာခ်ီၿပီး ရွည္ၾကာစြာ ပုည , အပုည - သခၤါရေတြျပဳခြင့္
ရၾကျပန္သည္ ။ ထို႕ေၾကာင့္ အစိတ္အႀကဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြ႕ရျပန္သည္ ။

အထူးသျဖင့္ ေမြး , ေသ ဟူေသာဇာတိ , မရဏ , ဟူေသာ တရားသည္ မိမိကိုယ္တိုင္
မိမိဘ၀ - ကို မျမင္မသိနိဳင္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ တစ္ပါးသူ၏ ေမြး , ေသကို ကိုယ္တိုင္ပင္
အသုဘပို႕ခဲ့ရေပါင္းမ်ား မ်ားလွပါ၏ ။ မိမိ၏ေသျခင္းကို သိႏိုင္ပါ၏ေလာ ..............
စဥ္းစား သံုးသက္သင့္၏ ။ ဆိုလိုသည္မွာ ေမြး , ေသ ဟူေသာသမုတိဇာတိ - သမုတိ
မရဏ သည္ ကိုယ္တိုင္ သံဒိ႒ိ ကဓမၼ မျဖစ္နိဳင္ေသာေၾကာင့္ ၀ိပႆနာမ၀င္ေၾကာင္း
ကိုးလြယ္ - ဆယ္လဖြားခဲ့ရေသာ ပဋိသေႏၶကာလတြင္ - အစာသစ္အိမ္ေက်ာပိုးၿပီး
အစာေဟာင္းအိမ္ကိုဖင္ခုထိုင္ေနခဲ့ရေသာ ပဋိသေႏၶ ဇာတိဒုကၡသည္ သံေ၀ဂဥာဏ္
အတြက္သက္သက္သာျဖစ္ေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သိခြင့္ရေသာ သံဒိ႒ိက ဓမၼ
မျဖစ္ေသာေၾကာင့္၀ိပႆနာနယ္တြင္ အၾကြမ္းမ၀င္ေၾကာင္းကို သံဒိ႒ိေကာ -
သာမံပတၱိတေမၺာ ကိုယ္ေတြ႕မ်က္ေတြ႕မျမင္နိဳင္ေၾကာင္းတင္ျပျခင္းျဖစ္သည္ ။

ဘ၀တစ္ခုျဖစ္ေပၚလာေသာ ျဖစ္ ၊ တည္ ၊ ပ်က္ ( ဥပါဒ္ ၊ ထီ ၊ ဘင္ ) ဆိုသည့္ သဘာ၀
လကၡဏာကို သံုးသက္ဆင္ျခင္ခြင့္မရနိဳင္ေၾကာင္းေရးသားၿပီးေနာက္ သံုးသက္ဆင္ျခင္
နိဳင္သည့္ သာမည လကၡဏာျဖစ္ေသာ ဥဒယ , ၀ယ ကိုတင္ျပလိုသည္ ။ ထိုဥဒယ (ျဖစ္)
၀ယ( ပ်က္ ) သေဘာတစ္ခုကိုထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ျမင္သိရွိနိဳင္ေၾကာင္း ၀ိပႆနာ
ဥာဏ္စဥ္ ၁၀ ပါးတြင္ ထင္ရွားစြာ ျပထားသည္ ။

မရႈျမင္ မဆင္ၾကင္ နိဳင္ေသာ ဘ၀ျပႆနာမ်ားကိုခ်န္ထား ၿပီး မိမိတို႕ ရႈျမင္သံုးသက္
နိဳင္ေသာ ဘ၀ကိုသာ အက်ိဳးအေၾကာင္းအဆိုးအေကာင္းျဖစ္စဥ္ျဖစ္ရပ္ မ်ားကို ေရးမွတ္
သြားမည္ျဖစ္သည္ ။ ဘ၀ ဟူ၍အျဖစ္တစ္ခုကို ေသခ်ာ ဂဏ ရွာေဖြစိစစ္ၾကည့္ရႈသည့္
အခါ ျမင္မႈ ၊ နံမႈ ၊ ၾကားမႈ ၊ စားမႈ ၊ ထိမႈ ၊ သိမႈ ၊ ဆိုတဲ့အာရံုႏွင့္ အာရန္မဏိက ႏွစ္ခုေပါင္း
ဆံုမိရာမွ ျဖစ္လာၿပီး ရုတ္တရက္ ေပ်ာက္ပ်က္သြားတာကို စိုက္စိုက္စူးစူး ၾကည့္ပါက
ထင္ရွားစြာေတြ႕ျမင္လိုက္နိဳင္ပါ၏ ။ ျမင္ ၊ ၾကား ၊ နံ ၊ သိ ၊ ထိ ၊ စား ၊ - အာရံုႏွင့္ ၊ အာရန္
မဏိက တို႕တိုက္ဆိုင္တဲ့အခါတိုင္း မွာပင္ ခံစားမႈ ၊ မွတ္သားမႈ ၊ သိမႈတို႕သည္ ၄င္းတို႕၏
ကိစၥကို ေဆာင္ရြက္ၿပီး ခ်ဳပ္ေပ်ာက္သြားတာကို ဓမၼနိယာမ အတိုင္းေဆာင္ရြက္ၾကသည္ ။
ထိုသို႕ျဖစ္ေနေသာ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ သေဘာ သဘာ၀တၳ ကိုေျပာဆိုေဆြးေႏြးနိဳင္ရန္
၀ိဇၨာ မာန ပညတ္တင္၍ ခႏၶာငါးပါးဟု ေဖာက္ျပန္သေဘာ ၊ ခံစားတတ္ေသာသေဘာ ၊
မွတ္သားတတ္ေသာသေဘာ ၊ ျပဳျပင္တတ္ေသာသေဘာ ၊ သိတတ္ေသာသေဘာ ၊ ဟူ၍
ရူပကၡႏၶာ ၊ ေ၀ဒနကၡႏၶာ ၊ သညကၡႏၶာ ၊ သခၤါရကၡႏၶာ ၊ ၀ိညာနကၡႏၶာ ဟူ၍ ၀ိဇၨာ ညဏ္ျမင္ျဖင့္
ပညတ္တင္၍ ေခၚဆိုၾကပါသည္ ။ ထို႕ေၾကာင့္ အမ်ားသူငါ ၀ိပႆနာ ရႈမွတ္ပြါးမ်ားေနၾကရ
ေသာ ခႏၶာငါးပါးသည္ ၀ိဇၨာ မာန ပညတ္သာျဖစ္ေလသည္ ။

ထို႕ေၾကာင့္၀ိပႆနာ ကို ၀ိၿဂိဳဟ္ ၀စနတၳ ျပဳၾကေသာအခါ “ ပညတၳိ ံ တေပတြာ ” ပညတ္
ကိုခြာလွပ္၍ ဟု ပရမတၳဓမၼ ျဖစ္ေသာ အမွန္ရွိေနျဖစ္ေန ေသာ သေဘာ သဘာ၀တၳကို
သိေရးျမင္ေရး အတြက္ ညႊန္ျပထားေတာ္မူခဲ့ၾကသည္ ။ သို႕ေသာ္ ၀ိဇၨာ မာန ပညတ္ကို
ေသာင္တင္၍ ပရမတ္ကိုမရႈျမင္သူမ်ားလွေပသည္ ။ အမွန္စင္စစ္ ပညတ္ကိုေဖာက္ထြင္းၿပီး
ပရတ္စစ္စစ္ကို ျမင္ေတြ႕ ရႈမွတ္ပြားမ်ားရမည္ျဖစ္သည္ ။

အကယ္၍မ်ား ပရမတ္ သေဘာကို ျမင္ေတြ႕ျငားအံ့ ထိုပရမတၳသဘာ၀ကို ရႈပြားမွတ္ထင္ေန
ေသာအခ်ိန္တြင္ ငါ - သူတစ္ပါး - ေယာကၤ်ား - မိန္းမ ၊ တည္းဟူေသာ ပုဂၢိဳလ္ သတၱ၀ါ မရွိ
ေၾကာင္း ၊ မဟုတ္ေၾကာင္း ကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သံဒိ႒ိကဓမၼ လက္ေတြ႕ မ်က္ေတြ႕ ျမင္ေတြ႕
ရမည္အမွန္ျဖစ္သည္ ။ တစ္ကယ္မရွိ အဟုတ္မရွိေသာ တရားမ်ားေပ်ာက္ကြယ္၍ တစ္ကယ္
ရွိ၍ အဟုတ္ရွိေသာ စိတ္ - ေစတသိတ္ - ရုပ္ ဆိိုတဲ့ သိသေဘာ ၊ ခံစားသေဘာ ၊ ေဖာက္ျပန္
ေနတဲ့သေဘာ ျဖစ္တဲ့ “ သခၤတပရမတၳဓမၼ ” ကိုသာေတြ႕ျမင္ေနရမည္မွာေသခ်ာလွေပ၏ ။

တစ္ကယ္မရွိ အဟုတ္မရွိေသာ ပညတ္ နိမိတ္ ပညတ္အရိပ္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္၍ တစ္ကယ္ရွိ
အဟုတ္ရွိေနေသာသခၤတပရမတ္ သေဘာသည္ မည္သို႕ရွိေနပါသနည္း ဆိုေသာ္ ျဖစ္ပ်က္
ျပဳျပင္ေျပာင္းလြဲေနေသာ သေဘာ ၊ သူ႕သေဘာသူေဆာင္ၿပီး ျဖစ္ပ်က္ျပဳျပင္ ေျပာင္းလြဲေန
ေသာသေဘာ ၊ သူ႕သေဘာသူေဆာင္ၿပီး ျဖစ္ပ်က္ျပဳျပင္ေျပာင္းလြဲေဖာက္ျပန္ေနေသာ
သေဘာကို သိရွိရႈျမင္ေနအခ်ိန္တြင္ အတၱဒိ႒ိ ၊ သကၠာယဒိ႒ိ ၊ တို႕မွကင္းလြတ္လွ်က္ အရွိကို
အရွိအတိုင္းသိျမင္ေသာ သမၼာဒိ႒ိ အမွန္ျမင္ေသာညဏ္ရရွိရန္ အေရးႀကီးသည္ ။ ထိုသို႕
အရွိကိုအရွိအတိုင္း သိေနေသာအခ်ိန္တြင္ မဇၥ်ိမ ပဋိပဒါ အက်င့္ျမတ္သည္ အလယ္လမ္း
အက်င့္ အစြန္းလြတ္အက်င့္ျမတ္ျဖစ္သည္ ။ လက္၀ဲစြန္း ျဖစ္ေသာ အတၱကိလမထာနဳေရာဂ
အက်င့္မွ၄င္း လကၤ်ာစြန္းျဖစ္ေသာ ကာမသုခလႅိက သတၱတ အစြန္းမွ အလြတ္ျဖစ္ေသာ
အလယ္လမ္း မဇၥ်ိမ ပဋိပဒါ အက်င့္ျမတ္လမ္းအမွန္ျဖစ္သည္ ။ ထို႕ေၾကာင့္ ဓမၼစႀကၤာတရား
ဦး တြင္ ( မဇၥ်ိမပဋိပဒါ ၊ တထာဂေတန ၊ အဘိသမၺဳဒၶါ ၊ စကၡဳကရဏီ ၊ ဥာဏကရဏီ ၊
ဥပသမာယ ၊ အဘိညာယ ၊ သေမၺာဒါယ ၊ နိဗၺာနနာယ ၊ သႏၶတၱတိ ) ဟုအတိအလင္း ဖြင့္ဆို
ေတာ္မူခဲ့သည္ ။

“ဘူတံဘူတေတာ ပႆတိ ” ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာသံုးသတ္ဆင္ခ်င္ေနခ်ိန္တြင္ စိတ္ ၊ ေစတသိတ္
ရုပ္ ၊ တို႕သည္ သခၤတ တရားမ်ားျဖစ္ၾကသည့္အေလွ်ာက္ ျဖစ္ပ်က္ ေဖာက္ျပန္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ
ပ်က္စီးလွ်က္ သူ႕သေဘာသူေဆာင္ေနၾကသည္ ။ ကိုသိလွ်က္ ျမင္လွ်က္ ရွိသည္ ။ စိတ္
ေစတသိတ္ ရုပ္ ဟုဆိုအပ္ေသာ သခၤတပရမတ္သေဘာတရားတို႕အား သခၤတ ပရမတ္ တရား
ေတြပါလားဟု ရႈျမင္ သံုးသတ္ေနခ်ိန္တြင္ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္းသိေန/ျမင္ေန - သည္ျဖစ္၍
သမၼာဒိ႒ိမဂၢင္ျဖစ္ပါသည္ ။ မရႈမဆင္ေသာ အေရာနိေသာမနသီကာရ ျဖစ္ေနေသာအခ်ိန္အခါ
မ်ားတြင္ အ၀ိဇၨာႏွင့္ တဏွာ ဦးစီးလွ်က္ ၀ဋ္ကို လည္ေစေသာ ပုညဘိသခၤါရႏွင့္ ၊ အပုညဘိ
သခၤါရ ကို ျပဳၾကျပန္သည္ ။ ထိုေနရာတြင္ ေရာနိေသာမနသီကာရ ႏွလံုးသြင္းမွန္ကန္စြာျဖင့္
၀ိဇၨာဥာဏ္ျဖင့္ ျပဳေသာ ပုညဘိသခၤါရကုသိုလ္မႈကို ျပဳပါက ၀ဋ္ျပတ္ပါသည္ ။ ၀ဋ္ျပတ္ပါက
ဘ၀ ျပတ္ပါသည္ ။

ဘ၀ရွိသည့္ အတြက္ ဘံုရွိလာသည္ ။ ထို႕ေၾကာင့္ ဘ၀၏ က်င္လည္က်က္စားရာ “ ၃၁ဘံု ”
ပင္တည္ေဆာက္ခဲ့ရသည္ ။ အကုသိုလ္ျပဳမူသူမ်ား အပါယ္ ၄ ဘံု ၊ ကုသိုလ္မႈ ပံုညာဘိသ
ခၤါရ မႈျပဳသူမ်ားအတြက္ နတ္ျပည္ ၆ထပ္ ႏွင့္ လူ႕ျပည္ အာနဥၥဘိသခၤါရမႈျပဳသူမ်ားအတြက္
ျဗဟၼာဘံု ၂၀ အားလံုးေပါင္း ၃၁ဘံု ျဖစ္သည္ ။

ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ က်င္လည္က်က္စားလာေသာ ဘံုမ်ားကို ညႊန္ျပခဲ့သလို ျဖစ္လာသမွ်ေသာ
ဘ၀တိုင္း မွာလည္း ၀ဋ္ဒုကၡမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ျမင္လာေအာင္ ေဟာညႊန္ျပခဲ့ပါသည္ ။
ဘ၀ မ်ားကိုတည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ တဏွာေယာကၤ်ားလက္သမားကို ဘုရားျဖစ္လွ်င္ျဖစ္ျခင္း
ႀကံဳး၀ါးေတာ္မူခဲ့သည္ ။ ဘ၀ စ၍ျဖစ္ပံုေဟာညႊန္ခဲ့သလို ဘ၀ ၏ခ်ဳပ္ရာကိုလည္း
ညႊန္ျပခဲ့သည္ ။ “ ဥပါဒါန ပစၥေယာ ဘာေ၀ါ ” ဥပါဒါန္ေၾကာင့္ ဘ၀ျဖစ္သလို ဥပါဒါန္ခ်ဳပ္၍
ဘ၀ ၏ခ်ဳပ္ေၾကာင္းကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သံဒိ႒ိကဓမၼ လက္ေတြ႕မ်က္ေတြ႕ ရႈျမင္သံုးသတ္
ဆံုးျဖတ္နိဳင္ေသာဥာဏ္အျမင္ရွိသူမ်ား သိနိဳင္ပါေၾကာင္းတင္ျပအပ္ပါသည္ ။

ဘ၀ခႏၶာတို႕ မျပတ္ျဖစ္ရာ သံသရာ ဟုေခၚေ၀ါသမုတ္ ခဲ့ၾကေသာ သခၤတ တရားေပၚတြင္
အ၀ိဇၨာ တဏွာ ဦးေဆာင္၍ ပဋိစၥသမုတ္ပါဒ စက္ရဟတ္ႀကီးကို ၀ိဇၨာဥာဏ္ အလင္းဓါတ္ျဖင့္
ရပ္နိဳင္ေၾကာင္းကို စကၡံဳ ဥဒပါဒိ ဥာဏံဥဒပါဒိ ပညာဥဒပါဒိ ၀ိဇၨာဥဒပါဒိ အေလာေကာဥဒပါဒိ
တည္းဟူေသာ စကၡဳ ငါးမ်ိဳးျဖင့္ ဘ၀ သံသရာ၀ဋ္ ဒုကၡအစဥ္ကို လြတ္ရာလမ္းစ ကို ျပေတာ္
မူခဲ့သည္ ။

ဘ၀ ၀ဋ္ဒုကၡ အစဥ္ႀကီးကို ဆင္းရဲေၾကာင္းအမွန္ ျဖစ္ေနသည္ကို ပိုင္းပိုင္းျခားျခား
ျခားျခား နားနား သိေရး ျမင္ေရးအတြက္ ပရိညာ ကိစၥ ျဖင့္ သိေအာင္အားထုတ္ေနျခင္းသည္
တရားအလုပ္ပင္ျဖစ္သည္ ။ ျဖစ္ေပၚလာသမွ်ေသာ အက်ိဳးတရားဟူသမွ်တို႕သည္ ဆင္းရဲျခင္း
အမွန္ျဖစ္ေနသည္ကို အရိယာမ်က္လံုးျဖင့္ ျမင္သိေနျခင္းသည္ ဒုကၡအရိယာသစၥာ
ပင္ျဖစ္သည္ ။ ( ဒုကၡ သစၥာ ပရိညာ )

ထိုဒုကၡတရားအေပါင္းအားျဖစ္ေစတတ္ေသာ အလို သမုဒယတဏွာ သည္ သမုဒယသစၥာ
ျဖစ္သည္ ။ အလိုသမုဒယအား ပါယ္သက္လိုက္ပါက အက်ိဳးဒုကၡ ခ်ုဳပ္သည္ ။ ထို႕ေၾကာင့္
သမုဒယသစၥာ ( မဟာတဗၺ ) ပယ္ရမည့္တရား ျဖစ္သည္ ။

သမုဒယ သစၥာ ကိုပယ္သက္ ၿပီး အက်ိဳးဒုကၡခ်ဳပ္တာကိုသိ၍ ခ်ဳပ္ရာ ကိုသာ
မ်က္ေမွာက္ျပဳနိဳင္ျခင္းသည္ နိေရာဓ သစၥာ ( သစၦိ ကာတဗၺ ) မ်က္ေမွာက္ျပဳ ျခင္းျဖစ္သည္ ။

ထိုဒုကၡတို႕၏ ခ်ဳပ္ရာ ခ်ဳပ္ေၾကာင္းကိုပြားမ်ားအားထုတ္ေနျခင္းသည္ မဂၢသစၥာ
( ဘာေ၀တဗၺ ) ပြားမ်ားျခင္းျဖစ္သည္ ။

ဘ၀၏ အစျဖစ္ရာျဖစ္ေၾကာင္း ကို၄င္း ဘ၀၏ခ်ဳပ္ရာ ခ်ဳပ္ေၾကာင္း ကို၄င္း တိတိက်က်
ညႊန္ျပေတာ္မူခဲ့သည္ ။

ဘ၀၏ ၀ဋ္ဒုကၡ အေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ေတာ္မူေသာ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရာ၏ ဘ၀ အျမင္
တစ္စိတ္တစ္ေဒသကို ေလ့လာ ဖတ္ရႈၾကေသာ ဘ၀ သံသရာ ၀ဋ္ဒုကၡအေပါင္းမွ
ထြက္ေျမာက္လိုသူမ်ား အတြက္ လြတ္ေျမာက္ဥာဏ္ တစ္စိတ္ တစ္ေဒသရၾကပါေစ ....
ဟု ဆႏၵျပဳရင္း အဆံုးသတ္လိုက္ပါသည္ ။

“ သုခိတာေဟာထ ဒုကၡမုဥၨတၳ ”

ဦးလာဘသာမိ
မူလ - မဇၥ်ိမ
၁၃၇၀ ခု ၀ါေခါင္ လၦန္း ၉ ရက္ နံက္ ၂ း ၃၀